Ja, we zijn heel aangekomen:)

03 Oktober 2012 | Argentinië, Buenos Aires

Lieve vriendjes, vriendinnetjes, familie..,

Afgelopen zaterdagochtend begon de grote reis dan. Met een hele groep naar Schiphol om daar uitgezwaaid te worden door familie, vrienden en natuurlijk onze vriendjes:). Het was erg raar om afscheid te nemen. De dagen voor vertrek was ik een beetje zenuwachtig, maar op het moment zelf leek het net of we afscheid namen voor een weekje vakantie en we iedereen weer snel zouden zien.
De reis tot Rio de Janeiro ging er goed en omdat we allebei erg moe waren, hebben we lekker kunnen uitrusten en 3 films gekeken. Erg was lekker eten en we mochten achter nog meer bijhalen als we wilden, dus we voelden ons best verwend.
In Rio aangekomen was het een grote chaos. We zouden ons moeten melden bij een stewardess, maar die konden we niet vinden. Er waren enorme rijen (lees: mega rijen) en we hoopten dat we er niet in hoefden te staan. Maar omdat we zo vaak heen en weer liepen, begon er ineens iemand tegen ons te praten en die stond blijkbaar op ons te wachten. Ze had een lijst met onze namen erop en we mochten als echte VIPs achter haar aan lopen, langs de enorme rijen en ze bracht ons naar de gate waarvan onze volgende vlucht zou vertrekken. Heerlijk, dachten we... Tot we een rondje gingen lopen en er niks bleek te zijn dan 8 niet boeiende winkeltjes en geen echt eten, behalve hamburger. We verveelden ons al snel en omdat het voor ons eigenlijk 3 uur 's nachts was, waren we super moe. We moesten wakker blijven voor onze vlucht en na 2 uur kregen we ook nog honger. De vlucht zou nog één uur duren, dus toen de gate open zou gaan wilden we erg graag naar binnen. Maar de vlucht had vertraging. Toen ik aan de balie in het engels probeerde te vragen hoe lang het zou duren, werd me eerst met een boos gezicht gezegd dat ik zelf maar op het bord moest kijken en toen ik zei dat het er niet op stond, zei ze dat de vlucht pas om 11 uur (3 uur later dat het zou zijn) zou vertrekken. De moed zakte ons een beetje in de schoenen. Maar gelukkig mochten we na ongeveer 45 min. toch de gate in. Toen we ons ticket moesten laten zien, werden we door de stewardess de rij uitgestuurd, omdat we niet het goede ticket zouden hebben. Er stond namelijk KLM op, omdat hij op Schiphol geprint was, maar er stond ook Argentina Airolines op maar dat interesseerde haar niet. Achter de vrouw stond nog een man en toen we hem het ticket lieten zien, scande hij het gewoon en mochten we door. Een beetje geïrriteerd gingen we het vliegtuig in en omdat we besloten hadden dat het een slechte maatschappij was dachten we dat we toch geen broodjes meer kregen en gingen we slapen. Toen Rosa wakker werd, had iedereen ineens drinken en broodjes. Later toen ik wakker werd, zijn we naar de Stewardessen gegaan en gevraagd of ze iets te eten hadden in het engels. Ze zeiden, ja we hebben cola en water... Ze verstaan dus helemaal geen engels in Brazilie.. Later bleek ook dat ze in Argentinie bijna geen engels spreken.
Aangekomen op het vliegveld vonden we al snel de man met een bord met onze namen erop, die ons naar het gastgezin zou brengen. Een oud mannetje, erg aardig, maar sprak geen woord engels. Eigenlijk vonden we dat niet erg, omdat we super moe waren en niet echt veel zin hadden om te praten. Het was ook maar goed dat we zo moe waren, want anders hadden we in paniek in de auto gezeten. De beste man, trok zich niks aan van doorgetrokken strepen, stoplichten en andere passerende autos. Zelfs rijden op twee banen tegelijk kon gewoon..
Eindelijk kwamen we dan aan in het gastgezin om 2 uur snachts hier, dus 7 uur sochtends in Nederland. Een roodharige super lieve vrouw was onze gastvrouw en later kwam ook haar dochter binnen. Ze legde ons snel wat dingen uit, zodat we snel konden gaan slapen.
De volgende dag waren we al om 9 uur wakker en we konden niet meer slapen. De gastvrouw was nog niet op, dus we moesten wachten op het ontbijt. Toen ze wakker was heeft ze veel uitgelegd over Buenos Aires, maar vooral de veiligheidsregels, waar we een beetje van geschrokken waren. Ze vertelde dat we nooit met een rugzak op ons rug mochten lopen, altijd op de buik, we mochten de huissleutel niet gebruiken als er iemand dichtbij de deur stond. Er was een 24 uur bewaker (later bleek hij er niet echt 24 uur te zijn, maar wel vaak en altijd savonds) en die zou ons herkennen. Het komt namelijk wel eens voor (nog niet bij haar, maar wel in de buurt) dat als je de deur opent met de sleutel er iemand komt die de sleutel pakt en weg rent. Verder zei ze dat het verstandig was om een kleine schoudertas te gebruiken, die gekruisd over je buik hangt, zodat hij in het zicht is. Ten slotte vertelde ze nog dat ze 3 dagen ervoor haar eigen portemonnee was gestolen in een theater. Dus uitkijken dus. Ook de eerste dag op school kregen we te horen dat je in een cafe altijd je tas op je schoot moet houden en nooit naast je ner moet zetten en zeker niet op de stoel naast je. Dus als het zo vaak wordt gezegd, zal er vast wel een kern van waarheid in zitten, maar gelukkig hebben we daar tot nu toe nog niets van gezien/gemerkt.
Na het ontbijt zijn Rosa en ik de stad in gegaan (gabriela, de gastvrouw had ons wat aangeraden dus we gingen op pad), we waren al gauw verdwaald en hadden natuurlijk geen kaart (heel slim dus), dus we onthielden de weg, zodat we dezelfde weg terug konden lopen.
Ineens kwamen we bij een marktje en er was ook nog een optreden bij, een soort mini-festival. Erg leuk! Er was een optreden van een blijkbaar typische volksdans en het was erg leuk om te zien. Er was een vrouw met een knalroze jurk (diegene die in jouw verkleedkist ligt, ja die!), super grappig. Op de markt waren allemaal dingen om te eten en we besloten dan ook om iets typisch van hier te proberen. We dachten dat het erg moeilijk zou worden iets te bestellen, omdat we geen spaans konden en hier kunnen ze geen engels. Uiteindelijk viel dat best mee, we wezen iets aan en er stond een bord hoeveel het koste. Empandas, een soort van gefrituurde appelflapvormige rol met vlees. Erg lekker! Het bleek maar weer dat we echt iets typisch hadden gegeten, omdat we toen we savonds aten (om half 10) we nog een keer empanadas hadden gegeten, omdat Gabriela dat had gemaakt. Die waren met kip, ook erg lekker!

Maandag was onze eerste dag op school. Om er te komen had Grabiela ons zondagavond de weg laten zien met de auto. Toch is het ons gelukt om het niet te vinden en we hadden natuurlijk weer geen kaart. Toen we in het engels probeerde te vragen hoe we er moesten komen, begrepen ze ons niet en toen heb ik maar een poging gedaan in het spaans. Blijkbaar waren we vlakbij en binnen 5 minuten waren we er dan eindelijk. 20 minuten te laat... Maar gelukkig maakt dat hier allemaal niet uit, want de cultuur is hier dat je toch te laat komt (prima cultuur!). We moesten eigenlijk een ingangstoets maken, maar omdat ze in het spaans een paar vragen stelden en we het totaal niet begrepen zeiden ze, die toets is misschien niet nodig voor ons. Dus zo belande we in level 0. Ach, niemand weet toch dat ik eigenlijk al spaans heb gehad, ssssstttt!
Dus de lessen begonnen erg makkelijk voor mij, alhoewel hier sommige vervoegingen anders zijn en dingen anders worden uitgesproken (een soort dialect). Daarom ben ik erg blij om in level 0 te beginnen, om eerst alles even op te frissen. Voor Rosa is het moeilijker, omdat er veel dingen op 1 dag behandeld worden, maar tot nu toe gaat het prima. Savonds waren we erg moe en zijn we dan ook gelijk na het eten naar bed gegaan en dat is niet de sesamstraattijd net als in Nederland, maar dat is om half 11 hier. We eten elke avond om half 10 of later, maar dat wend best snel.
Gister was onze tweede dag en savonds hadden we onze eerste tangoles. Erg leuk! Het was alleen jammer dat het een erg kleine ruimte was met teveel mensen. En natuurlijk waren er veeeeel te weinig mannen, ook erg jammer. Maar ik hoop dat we snel een vervolgles kunnen nemen!

Vandaag was onze 3de dag school en we kregen van onze docent Mate, een soort thee die we moesten proberen zei ze. Rosa en ik vonden het beide erg smerig, omdat het een soort rokerige smaak had, maar alle rokers onder ons zullen het misschien waarderen. De rokers in onze klas in ieder geval wel! Je moet het ook drinken in een soort van speciale beker met een rietje waar een filter in zit, zodat je de kruiden niet in je mond krijgt.
Gisteren hebben we een tentje ondekt waar je heel goedkoop dingen kunt eten van een buffet. Je betaald per gewicht wat je opschept en we hebben er nu voor de tweede keer gegeten voor ongeveer 3 euro per bakje. Dat is erg goedkoop, want in de rest van de winkels is alles hier erg duur. In de buurt zijn alleen maar kleine supermarkten, waar iets als een brood al gauw 4 euro kost.
Vanavond hebben we nog niets gepland, maar misschien gaan we een rondje lopen en wat winkelen. Ja je leest het goed dames, hier kun je tot een uur of 10 winkelen savonds, alles is super lang open, heerlijk!

Verder was het de eerste dag en maandag 20 tot 25 graden, heerlijk in de zon. Gister regende het alleen heel de dag en vandaag is het bewolkt maar best oke.

Owja, nog een leuk grapje als laatste. Vandaag wilde de docente in de les een spelletje doen, om wat spaanse woordjes te leren, maar toen ze de naam zei kwam er wat ophef onder de Zwitserse en duitse leerlingen. De naam van het spel was namelijk, Tutti Frutti.. En toen bleek dus een aantal jaar geleden in duitsland een show te zijn genaamd Tutti Frutti, waar vrouwen een badjas aan hadden en bananen en sinaasappels en ander fruit op hun borsten hadden. En dan kon je gokken wat voor fruit ze droeg en dan deed ze haar badjas open en dan kon je zien of je gewonnen had. Dus dat was een heerlijk grappige situatie in de les.

Wat ook erg grappig was. Rosa had drop mee genomen en gister hebben we de dochter van Gabriela drop gevoerd. Je had het moeten zien! Hilarisch! Ze vond het echt vreselijk!

Nou jongens, ik denk dat ik wel weer genoeg geschreven heb.

Kusjes aan jullie en Nederland.

p.s. owja! Onze gastvrouw is een goede vriendin van Maxima. Dus ze houdt daarom ook een beetje van Nederland. En ze is ook bevriend met de ouders en zegt dat haar vader helemaal niet zo erg is als gezegd wordt en het ook niet klopt dat hij niet naar Nederland mocht komen voor de bruiloft (kleine wereld... ).

Xxx