En al weer 10 weken op school voorbij:)

Hola todos!

como estan? Hace mucho frio alla, no? Aca hace muy calor! 35 grados!

Het is al weer 10 weken geleden dat ik hier mijn start maakte met de spaanse lessen, het gaat best goed! Alleen echt vloeiend is het nog steeds niet.. Daarom heb ik inmiddels maar een boek gekocht in het spaans;)! Misschien helpt dat ook een beetje mee om beter te worden.
Er is weer veel gebeurd sinds mijn laatste blog! Waar moet ik beginnen??
Laatst hadden we besloten een meidenmiddagje te houden met een duitse vriendin. We zijn gaan shoppen, hebben een lekker ijsjes gegeten en daarna hebben we chocola gekocht om in de bios op te eten, tijdens de film: "Amenecer", twilight in het spaans!!:D In het engels gesproken gelukkig met spaanse ondertiteling. Was erg leuk! op woensdag kost de bios hier maar 21 pesos, wat ongeveer 3,40 E is! dus dat was mooi meegenomen.
Eindelijk hebben we dan ook onze camera ontvangen die mijn vader op had gestuurd uit nederland (hier is alles mega duur qua apparatuur!). Het heeft een maand geduurd en we moesten ook nog bijna 2 uur in de rij staan om het op te halen, maar gelukkig hebben we hem nu! Ik zal zo gelijk wat fotos uploaden voor de nieuwsgierige lezertjes.
Laatste tijd zijn we vaak naar het park geweest om lekker daar met wat mensen te zitten en boekje te lezen, maar sommige dagen was het zelfs zo warm dat we liever binnen wilde zitten in de airco. Want 35 graden is mij soms wat te veel;).
2 weken geleden al weer, gingen we shoppen en hebben we onze eerste mate gekocht! Dat is een soort van thee bakje, waar je hier thee uit drinkt. Ik heb er al eerder over geschreven, de thee is heel sterk maar ik begin het gewoon al lekker te vinden. Alleen laatst had iemand dus mate kruiden met honing, die was super lekker alleen kunnen we die nergens meer vinden in de winkels helaas.
Nog een paar keer uit gegaan en gratis binnen gekomen door iemand die op een gastenlijst stond te vragen of ze kon zeggen dat we bij haar hoorde, haha. Zo makkelijk en het scheelt ons weer 10 euro intree! Het is trouwens ook niet zo moeilijk om op een gastenlijst te komen, vaak moet je een mailtje sturen of iemand kennen maar je weet niet altijd waar je heen wilt 's avonds, dus daarom mailen we niet zo vaak.
En we hebben hier een nieuwe keuken ontdekt, de peruaanse keuken! Super lekker met rauwe vis en citroen. We zijn al een paar keer met mensen uit de klas uit eten geweest en de prijs van het eten valt ook wel mee als je na gaat dat je een heel bord vol vis krijgt. Op dezelfde avond van het peruaanse restaurant, wat trouwens in het bekende canitas, een mini-wijkje met super veel restauranten, hebben we een nederlandse kroeg gevonden! Een bruine kroeg, genaamd de Koning. We zijn er even wat gaan drinken en het is een erg leuk cafetje met een binnenplaats met lounge banken in de buitenlucht (dat gedeelte is dus niet echt bruine kroeg). Maar het leuke is: woensdag was het natuurlijk sinterklaas en ik zat al tegen Rosa te zeuren dat we het moesten vieren, maar onze hele klas was alweer vertrokken en het was een beetje te kort van te voren om mensen op te trommelen die kadootjes zouden moeten kopen voor een dobbelspel.. En toen was er een meisje op school uit Brazilie, die een nederlandse vriend heeft, en zei vertelde dat er een sinterklaasfeest zou zijn in dat café! Dus van te voren hebben Rosa en ik alvast sinterklaas ingeluid met de film Alles is liefde en chocola gesmolten voor de pepernoten die Rosa uit Nederland meegenomen had. En daarna zijn we met een braziliaanse jongen (die er eerst helemaal niks van begreep) en een zwitserse jongen (die ook een soort sinterklaas viert op 6 december, maar die komt niet uit spanje maar uit de bossen!) naar het cafétje gegaan en het zat stamvol nederlanders. En er liep zelfs een zwarte piet en sinterklaas rond die spaans en nederlands spraken. Wat trouwens erg grappig was, is dat de bediening geen woord nederlands spreekt, omdat de vorige eigenaar nederlands was en die is al een tijdje vertrokken, maar de hele kroeg wel vol zat met nederlanders. Trouwens ook Amerikanen en Argentijnen, maar vooral nederlands. Dus dat was ook wel weer eens grappig.
Dan zijn we 2 weken geleden een weekendje naar Montevideo geweest in Uruguay! We pakten de bus in het station Retiro, waar we van te voren al een kaartje hadden gekocht. Volgens de persoon bij wie we het hadden gekocht, moesten we een uur van te voren aanwezig zijn, maar je weet hoe het hier gaat... Wij stonden daar een uur van te voren, geen bus. 10 minuten voor tijd kwam de bus nog even aan. Dus toen moesten we nog door een mini-douane en bij de bus vroeg de chauffeur of we geen stempel op ons bus-ticket hadden, dus wij zeiden "nee, moet dat dan? " En toen zei hij: "Nee laat maar". Dus dat was wel een beetje raar, maar we dachten, het zal wel. We willen gewoon die bus in. Lange reis gehad en de bus reed midden in de nacht ook nog keihard door kuilen waardoor heel de bus weer wakker was. Bij de douane aangekomen, vroeg de chauffeur om ons paspoort en eerst dachten we van moeten we dat wel doen, maar alle argetijnen in de bus deden het ook dus we dachten dat het wel prima zou zijn. Na een uur te hebben gewacht kregen we ons paspoort terug (ondertussen nog lekker geslapen) en reed de bus weer weg. Ik checkte mij paspoort maar ik had geen stempel.. Maar ik dacht, misschien hoeft dat niet in de bus dan ofzo.. In Montevideo aangekomen zijn we nog even door de stad gelopen, voor we het hostel in konden en het was een groot en leuk hostel! Na onze spullen daar gedumpt te hebben zijn we door de stad gaan lopen, de haven zou heel mooi moeten zijn en dus besloten we daar heen te gaan. Het rare was... er was helemaal niemand op straat! op een zaterdagmiddag. Maar we liepen eerst op een soort industrie terrein dus zijn maar weer snel een andere kant op gelopen. Toen kwamen we ineens bij een pleintje, super klein maar propvol restaurantjes en deze zaten ook allemaal bomvol met mensen. Na het pleintje was het een beetje drukker op straat, maar nog niet erg druk. Dus toen Rosa en ik stonden te discussiëren waar we heen zouden gaan, schreeuwde Rosa ineens iets en keek ze geschrokken naar de grond. Dus ik schrok erg van haar reactie en keek of er een hond liep die haar wilde aanvallen (wat al eerder is gebeurd in Buenos Aires, een hond zonder tanden bleek later!), maar ik zag niets.. En een paar seconden was ik heel verward en snapte ik niet wat er aan de hand was, tot ik ineens een jongen van een jaar of 15 zag wegrennen.. Hij was blijkbaar achter mijn rug weggerend en ik zag hem pas toen hij de straat al half uit was. Wat bleek nu.. Rosa keek toevallig even achterom en zag ineens een jongen vanaf de vloer omhoog komen om haar tas te grijpen, toen ze schreeuwde rende de jongen weg. Gelukkig! Want anders was ze alles kwijt en zonder paspoort heb je hier toch wel een probleem. Daarna voelde we ons erg onveilig en zijn we zo snel mogelijk naar de boulevard gelopen. Daar op een muurtje gezeten en toen waren ineens allemaal mensen foto's aan het maken van de lucht. Er was een tornado'tje uit het water! 3 zelfs, 1 grote en 2 kleintjes. Ik heb het later ook nog even gefilmd! Dus dat was wel bijzonder. Toen ik klaar was met filmen en net even op mijn mobiel keek hoe laat het was, stond er ineens iemand achter me zonder dat ik het merkte (voor de tweede keer, terwijl ik me net voorgenomen had beter op te letten, want het was zo raar dat ik heel dat kind ook niet gezien had, ook niet aan zien komen!) maar ik schrok me dus dood. Een raar mannetje vroeg me iets over zijn huis, maar ik wist niet wat dus ik dacht even na en zei toen gewoon "No". Dat vond hij heel grappig en toen zei hij dat ik er wel even nog over nagedacht had (maar ik was gewoon aan het denken). Gelukkig ging hij daarna weg, want het was een beetje een naar mannetje.
Toen we terug naar het centrum wilde lopen werd de lucht ineens donker en begon het super hard te hagelen! Hadden we natuurlijk ook wel kunnen verwachten met die tornado'tjes in het water. We zijn snel een supermarkt in gevlucht. Het leek wel of de mensen daar nog nooit hagel hadden gezien, want sommige pakten de ijsballetjes op en keken er voor een tijdje naar. Super grappig!
Daarna zijn we naar het hostel gegaan en hebben we een canadese jongen ontmoet met wie we de volgende dag een marktje hebben bezocht en op het strand hebben gelegen. Dat was ons eerste dagje strand sinds we hier zijn. We hadden ons er echt op verheugd, want hier in BA heb je dus geen strand, maar ik mis het echt. Zeker als het zo warm is, kun je nergens heen om verkoeling te zoeken, alleen binnen met de airco. Jammer genoeg was het water in Montevideo wel smerig en hebben we maar niet gezwommen. Maar überhaupt een lekker windje en op het strand liggen was al heerlijk. Die avond moesten we weer terug naar het station om de bus terug te pakken, want die reis zou weer ongeveer 7 uur duren. Aangekomen op het station moesten we weer een tijdje wachten en toen de bus er stond, vroeg de chauffeur weer om een stempel op ons ticket. Die hadden we weer niet, maar van deze chauffeur moesten we die echt hebben. En toen begon de drama... We moesten naar een loket, waar we de stempel kregen en waar ons paspoort gecontroleerd werd. Ze kwamen erachter dat we geen stempel hadden en toen gingen ze moeilijk doen. Ze spraken geen engels, dus in het spaans probeerde wij uit te leggen wat er aan de hand was, toen de chauffeur nog even kwam melden dat door ons de hele bus vertraging had. Toen zeiden ze dat we moesten betalen en we anders niet mee mochten. Dus we zeiden, we gaan helemaal niks betalen! Maarja, uiteindelijk zeiden ze 700 uruguaanse pesos, of dollars. Dus ben ik maar naar een pinautomaat gegaan om de pesos te pinnnen. Toen mochten we ineens zonder te betalen wel de bus in, maar bleek dat we later bij de douane zouden moeten betalen. Dus wij moesten er midden in de nacht uit en het hele verhaal nog een keer uitleggen in het spaans, want daar sprak ook niemand engels natuurlijk. Rosa wilde nog foto's laten zijn van de heenreis in de bus, als bewijs, maar die wilde ze niet zien. We waren illegaal in Uruguay en dat was onze schuld. Hoe we ook zeurden dat we niks konden doen, want de bus alweer verder reed toen we ons paspoort terug kregen, we kregen niks gedaan. Alle mensen bij de douane hadden ook een soort pokerface, waar je niks mee kunt. Nog maar een keer geprobeerd te zeggen dat we niks gaan betalen, maar toen zeiden ze: "Als je niet betaald, mag je het land niet uit". Oke, dan maar wel betalen he... We wilden liever wel terug naar Buenos Aires en ook omdat het midden in de nacht is. Toen werd er een uitgebreide bon geschreven, waar we onze handtekening onder moesten zetten maar voordat we dat deden wilde Rosa eerst nog weten hoeveel dollar ze moest betalen. En ineens kon er niet met dollars worden betaald. Ook had ik maar 700 pesos gepind en moest ik ineens 780 betalen. Gelukkig had Rosa genoeg dollars en kon ze die paar dollar voor mij extra betalen. Maar het probleem was alsnog dat ze geen dollars acepteerden.. Dus wij bleven daar lekker staan, terwijl de chauffeur weer op ons moest wachten. Dit keer ging hij ons zelfs mee proberen te helpen, maar waarschijnlijk alleen om zijn eigen hachje te redden, want anders had hij natuurlijk nog meer vertraging. Na een paar minuten zwijgend het mannetje achter het loket te hebben aangestaard, kon er toch ineens met dollars worden betaald! Goh, wat toevallig! Maar het volgende probleem was nu, dat hij geen wisselgeld had. Dus nog maar een paar minuten zo staan.. En zeggen, oke. Hier hebben we geld, anders kunnen we niet betalen dan met dollars en pesos, wil je het niet aannemen? Dan kunnen we niet betalen. Een toneelstuk van de man achter de balie en een paar minuten verder, pakte hij een portemonnee vol dollars. Goh! Wat toevallig...
Daar had hij geen toneelstuk voor op hoeven voeren, door met zijn handen in zijn haar zuchten heen en weer de lopen achter de balie en moeilijk te kijken... Daar prikken wij zo doorheen meneertje!;) Maar uiteindelijk dus nog ongeveer 40 euro moeten betalen helaas.. Ik in pesos en Rosa in dollars.
Daarna moesten onze tassen ineens worden gecheckt, wat op de heenweg ook niet gebeurd was! Iedereen moest uit de bus en met zijn bagage door de controle. Wij stonden helemaal achteraan, omdat we eerst zo lang bij die andere balie hadden gestaan. Toen kwam er ineens een man aangelopen en schreeuwde van een afstandje naar ons: "Jullie twee! hier komen!" alsof we criminelen waren... Dus wij helemaal van achterin de rij als eerste naar binnen, iedereen keek naar ons... Toen we binnen kwamen ging de man grapjes maken over onze verjaardag, die hetzelfde is en later bleek ook hij op 4 augustus jarig te zijn. Ook wat grapjes tegen zijn collega over dat we zoveel geld hadden betaald voor niks, vond hij nog even leuk om mede te delen.. Dan merk je maar weer dat dat macho-cultuurtje hier echt heerst.
Gelukkig was de check snel gedaan en konden we eindelijk weer de bus in! Nog een paar uurtjes slapen en toen konden we gelukkig weer de bus uit en waren we weer veilig in Buenos aires.:) Wat een avontuur. Ik vond trouwens de stad ook niet super bijzonder en ik hoef ook niet meer terug, maar misschien komt dat ook door al het gezeur dat we daar hadden..

Hier terug in Buenos Aires hadden we dus weer een nieuwe klas en vanaf maandag zitten we waarschijnlijk weer met 2 andere, de braziliaanse jongen die mee was naar sinterklaas en nog een oude man. Die jongen woont trouwens in onze flat, dus dat is wel gezellig.

Dan nog een laatste verhaal.
Gister waren we in de les en toen kwam er ineens een enorme stank naar binnen vanaf buiten, bleek dus een toxische lucht te zijn! We moesten zo snel mogelijk naar huis (wie ver woonde, wij dus..) en deuren en ramen sluiten, want er was een container met toxische stoffen ontploft vlakbij de school. Buiten was het heel raar. Net een film, mensen gedroegen zich paniekerig, sommige hadden mondkapjes op en andere hielden kledingstukken tegen hun neus. We wilde met de metro naar huis, maar uit het eerste metrostation die we in wilde gaan, kwam een enorme stank! Dus die zijn we maar voorbij gelopen, de tweede metro hebben we gepakt naar huis, die trouwens volgeladen was!! en zijn we snel naar binnen gegaan en hebben het nieuws aangezet. Op het nieuws bleek dat er een container, 10 minuten lopen van onze school was ontploft en dat er een toxische gaswolk boven het centrum hing. Het was een container met insecticiden (zit bv in die sprays waarmee je insecten dood spuit). Maar later bleek gelukkig dat de toxiciteit laag was, maar deuren en ramen moesten nog gesloten blijven. Daarna ging het keihard regen en onweren heel de dag!! Dus het was sowieso wel een goede dag om binnen te blijven en voor de wolk was het ook goed dat het regende, want toen sloeg de wolk neer en kon het in ieder geval niet meer ingeademd worden... De ramen nog heel de dag dicht gehouden en vandaag was het gevaar weer geweken. Maar raar was het wel! Toen we school uit gingen en niemand wist wat er aan de hand was en je misschien zonder dat je het merkt giftige dampen inademt.... Het voelt net als een film. Je weet niet hoe erg het is en je gaat soms denken, voel ik al iets raars?;) Maar gelukkig was er minder aan de hand dan gedacht werd! Mijn mobiel is trouwens helaas wel overleden, maar al de dag ervoor. Dus nee Daniel, niet door de gifwolk;). haha.

Nog even een paar afsluitende dingetjes:
- We wonen dus met een zwitser in het appartement samen en toen we naar het sinterklaasfeest liepen, was het super grappig. Want die zwitser is dus 2 meter en 5 centimeter en hij liep naast Rosa, zo'n groot lengte verschil!!
- Ik denk dat bijna 1 op de 3 vrouwen hier zwanger is.. En als je dus een baby hebt, is het hier helemaal niet nodig om een kinderwagen te kopen. Bijna iedereen draagt de baby gewoon los op de arm, een erg vreemd beeld voor mij.. Wat trouwens ook raar is, dat de baby's hier bijna geen kleding aanhebben, soms alleen een luier omdat het zo warm is. Maar dat ben je ook niet gewend vanuit Nederland.
- De afgelopen dagen was het 35 graden en soms was het gewoon lekkerder om binnen te zitten met de airco, dan buiten!

Besos!
p.s. jongens, ik kom zo bruin terug als jullie mij nog nooit gezien hebben, WACHT MAAR! !Van a tener asombrado! Muhahahaha